Klaar, klaarder, klaarst.

 

 

Na al dat geblog over het verleden, nu maar eens iets over het hier en nu, en ook een beetje daar en straks.

Hoe kan dat album net klaar zijn? Het was toch al klaar? Gespeeld en opgenomen? Ik hoor het al iemand vragen.

Ja, inderdaad, maar dan is een live album nog niet klaar. Net zoals er een zaalmixer bij het concert zit, moeten ook voor de cd de onderlinge instrumenten en de zang in balans gebracht worden, en dat gebeurt uiteraard in de studio. En dan maak je natuurlijk meteen van de gelegenheid gebruik enkele technische en muzikale onvolkomenheden te herstellen. Dingen waarvan je niet wist dat ze die avond gebeurd waren. Of omgekeerd.

 

Ha! Nep! Dus toch! Ik zie ze al, die vermanende vingertjes.

 

Laat ik u dan nu uit de droom helpen: er bestaat – althans bij mijn weten – geen live album van welke artiest ook waar niet achteraf op z’n minst een beetje aan gesleuteld is. Een live cd beluisteren is nu eenmaal iets anders dan een live concert meemaken: de ambiance van de zaal, de sfeer van het moment, de aanwezigheid van de band zelf en niet te vergeten, de muzikale missertjes en technische oneffenheden die door de visuele afleiding en de opwinding van het moment tijdens de show niet storend hoeven te zijn — dat zijn allemaal zaken die bij een cd niet overkomen of zelfs hinderlijk zijn. Bovendien hadden wij slechts anderhalf concert tot onze beschikking om de beste ‘takes’ uit te kiezen: door een onoverkomelijk computerprobleem – ja, het zal eens niet zo zijn – was het eerste opgenomen concert, in Hoogezand, grotendeels  onbruikbaar. 

 

 

Maar we hebben er wel zo min mogelijk aan gecorrigeerd. Dat is hoorbaar: het is niet perfect; er zijn duidelijk levende mensen aan het werk, en de concerten wáren nu eenmaal ook niet bepaald ‘perfect’ in de technische zin van het woord. Maar wel apart, of inspirerend, of energiek, of sfeervol. En dat hebben we willen behouden.

 

Het meeste knip- en plakwerk is eigenlijk nog gaan zitten in de overgangen tussen de nummers. We hebben de aan- en afkondigingen namelijk geminimaliseerd: heel leuk als je er bij bent, maar je bent zo tien minuten verder met gesproken informatie die wel aardig is als je in de zaal zit, maar die op een cd alleen maar oponthoud betekent.

 

Voor mensen die de show hebben gezien zal dus het even wennen zijn dat de meeste gebruikelijke tussendoorpraatjes ontbreken. De tijdwinst die je boekt door allerlei aankondigen en andersoortige pauzes (bijstemmen, gitaren verwisselen) weg te laten, kun je weer leuk invullen met muziek. En daar gaat het bij Kayak tenslotte nog steeds om. Daarom waren we ook in staat om, behalve de gehele eerste akoestische set – immers het uitgangspunt van dit live album – ook nog vier nummers uit de tweede, elektrische set toe te voegen: Royal Bed Bouncer, When Hearts Grow Cold, Act of Despair en Chance for a Lifetime. De overige nummers die nu ontbreken, zoals Merlin, Starlight Dancer, zullen ooit nog wel eens apart uitgebracht of aangeboden worden. De cd is voorlopig alleen te koop via onze webshop, en uiteraard tijdens de komende tournee bij de optredens.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Inmiddels zijn we ook druk doende met het nieuwe album. Dat staat gepland voor november/december. We hebben nu zo’n twaalf basistracks, dus drums en bas, opgenomen. De overige opnames van instrumenten en de zang volgen na de zomer, als de meeste teksten klaar zijn; die zijn vaak de sluitpost bij het schrijven. Het lijkt nog ver weg, maar voor je het weet, is het weer zover. De eerste optredens staan al gepland en worden binnen niet al te lange tijd op deze site aangekondigd.

 

De titel van het album was al vroeg bekend. Theaters willen hun programmaboekjes namelijk op tijd kunnen drukken, en hebben daarom een titel nodig voor je ‘programma’. Dat werd dus Coming Up For Air. En dat heeft niets te maken met een boek van George Orwell, waar ik op werd gewezen door een fan. Ik kende het hele boek niet: het is gewoon een titel van één van de nummers. Er is ook geen concept, geen rode lijn: gewoon, een stuk of veertien nieuwe songs – we moeten nog een definitieve keus maken – waarin Edward en Cindy de leadvocalen zullen delen, aangevuld uiteraard door Rob.

 

Benieuwd? Wij niet minder. Je begint eraan, maar weet nooit hoe het uiteindelijk uit gaat pakken. We gaan ons best doen er weer wat bijzonders van te maken, en vieren dan meteen, zij het wat laat, ons 35-jarig jubileum tijdens de tour (eigenlijk 36, als we goed rekenen). Niet helemaal natuurlijk, de helft van die tijd waren we met z’n allen toch iets anders aan het doen wat niets met Kayak te maken had. Maar een kniesoor die daar op let, het gaat om het idee, nietwaar.

Dat sommige nummers van KAYAKoustic LIVE inderdaad zowat een half mensenleven (dus nog ruim voor de geboorte van onze Cin) geleden zijn geschreven, is voor onszelf ook wennen. Zijn we alweer zo oud? Ja dus. Maar we stellen de rollator en de seniorenwoning voorlopig nog even uit. 

 

Ton