Phantom of the studio
Oké, dan ben je jaren fan geweest van die band en dan mag je ineens de nieuwe zanger zijn ! Halleluja, toeters, bellen, lammetjes, blauwe zwaailichten, stromende bergbeken, gevulde koeken..! (Met dank aan Kees van Kooten.)
Niet lang na mijn eerste optreden met Kayak, voor het leger, gingen we de studio in om een plaat op te nemen. En niet zomaar een studio, de spliksplinternieuwe, state of the art, superdeluxe Wisseloord Studio! Uitgerust met de beste apparatuur en de laatste snufjes op opnamegebied dus dat werd... een ramp !
Vanaf dag één ging werkelijk alles fout wat er maar fout kón gaan. Max had de grootste moeite om een snarentrommel te vinden die ook maar een beetje wilde klinken. Ik geloof dat we er een stuk of twintig hebben geprobeerd. Het Dolbysysteem – de inkt van de gebruiksaanwijzing was nog nat – blies zichzelf zo om de drie à vier dagen spontaan op. De band op de 24-sporenmachine liep op een gegeven moment zelfs áchteruit!
Uit pure meligheid en frustratie hadden we de controlekamer van de studio helemaal vol gehangen met centerfolds uit diverse bladen. Dat was dus even schrikken voor de directeur van Phonogram die zijn jonge tienerdochter even wilde laten zien ‘hoe dat nou allemaal toeging in zo’n studio’.
Toen onze Engelse producer, Dennis MacKay, dit op zich al hilarische verhaal de volgende dag aan een andere bezoeker vertelde en daarbij een zeer sterk gelijkende imitatie van voornoemde directeur ten beste gaf, had hij niet door dat halverwege zijn verhaal de studiodeur was opengegaan en dat dezelfde directeur achter hem stond en vol belangstelling kon gadeslaan hoe hij door een schaterende Engelsman werd nagedaan.
Ondertussen gingen de opnames door. Nou ja, zo’n beetje. We hebben bijvoorbeeld twee weken niet kunnen opnemen omdat er steeds een soort elektrisch tikje op de band kwam te staan waarvan niemand wist waar het vandaan kwam. Het hele elektriciteitsnet van Hilversum en omgeving is minitieus onderzocht. Uiteindelijk bleek de vloerbedekking in de controlekamer statisch te zijn. Verzin het maar.
Of de 24-sporenmachine liep onregelmatig zodat je om de drie maten een jank in je opname kreeg. Het hield niet op.
En wat moest ik daar nou allemaal van denken ? Was dit normaal ? Ging dit altijd zo in studio’s ? Waren alle platen van Kayak zo moeizaam tot stand gekomen?
In het begin is alles natuurlijk nog verschrikkelijk spannend maar op een gegeven moment ga je je, zelfs als betrekkelijk groentje, toch een keer achter je oren krabben.
Ging het zingen dan tenminste goed?
Nou, eh... soms, af en toe, best wel eens. Ruthless Queen stond er zó op. Maar aan Daphne Laurel Tree ben ik geloof ik wel vier keer begonnen en telkens ging er iets technisch mis! Werkelijk om dól van te worden !
Is het ooit nog goedgekomen met die studio ?
Behoorlijk.
Wisseloord is na die tijd uitgegroeid tot één van de meest gewilde studio’s ter wereld. Mick Jagger, Elton John, Steve Hackett, Frankie Goes To Hollywood, Def Leppard alsmede vele Nederlandse artiesten hebben jarenlang veelvuldig met veel plezier en succes in Wisseloord opgenomen.
Wij mochten voor de volgende plaat naar Los Angeles vluchten... eh... vliegen.
Dat we ‘Phantom of the Night’ ooit hebben afgekregen (na zo’n zes maanden!) mag een klein wonder heten. En dat Kayak niet heeft hoeven afzien om succes te hebben, is bij deze ook uit de wereld.
Edward
